THAI CLIMATE JUSTICE for All

โลกทัศน์ ความเชื่อ และวัฒนธรรมในความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ: มุมมองต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศส่งผลกระทบต่อวิถีชีวิต ความเชื่อ และโลกทัศน์ของมนุษย์ที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติอย่างลึกซึ้ง หลายชุมชนมองว่ามนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ และความสมดุลระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติถือเป็นหัวใจสำคัญของการดำรงชีวิต การสะท้อนความเชื่อนี้ปรากฏในพิธีกรรม ประเพณี และตำนานที่เกี่ยวข้องกับการจัดสรรทรัพยากร การดำรงชีพ และการปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อม (Durie, 1998; Orlove et al., 2008)

1. โลกทัศน์: มนุษย์ในฐานะส่วนหนึ่งของธรรมชาติ

ในหลายวัฒนธรรม โลกทัศน์เกี่ยวกับธรรมชาติแสดงออกผ่านความเชื่อว่ามนุษย์และธรรมชาติไม่สามารถแยกจากกันได้ การเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติ เช่น ภัยพิบัติ หรือความแปรปรวนของฤดูกาล ถูกมองว่าเป็นผลลัพธ์ของความไม่สมดุลระหว่างมนุษย์และสิ่งแวดล้อม

ตัวอย่าง:

ชนเผ่าเมารี (Maori) ในนิวซีแลนด์ เชื่อในแนวคิดของ “Rangatiratanga” (ความเป็นเจ้าแห่งธรรมชาติ) ที่มองว่าธรรมชาติเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์และมีวิญญาณ การกระทำใดที่ทำลายธรรมชาติก็เหมือนการละเมิดจิตวิญญาณของโลก (Durie, 1998)

2. พิธีกรรมและความเชื่อเกี่ยวกับการปรับสมดุลธรรมชาติ

พิธีกรรมทางวัฒนธรรมเป็นวิธีที่มนุษย์แสดงความเคารพและฟื้นฟูความสัมพันธ์กับธรรมชาติ โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศส่งผลกระทบต่อทรัพยากรและวิถีชีวิต

ตัวอย่าง:

  • พิธีกรรมไถ่บาปกับธรรมชาติในอเมซอน: ชาวชิพิโบ-โคนิโบ (Shipibo-Conibo) จัดพิธีกรรมบูชาป่าฝนเพื่อแสดงความขอโทษต่อการทำลายป่าไม้ที่เกิดขึ้น (Goldman et al., 2013)
  • ประเพณีทำขวัญข้าวในไทย: สะท้อนความเชื่อที่ว่าข้าวมีวิญญาณ พิธี “ทำขวัญข้าว” เป็นการคืนสมดุลและขอขมาแม่โพสพเมื่อการเก็บเกี่ยวหรือการจัดการทรัพยากรทำให้เกิดการสูญเสีย (หลวงสุข, 2562)

3. ตำนานและเรื่องเล่าที่สะท้อนความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ

ตำนานและเรื่องเล่าในวัฒนธรรมต่าง ๆ ทำหน้าที่เป็นทั้งเครื่องมือในการสร้างความเข้าใจต่อการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติและการสอนบทเรียนเกี่ยวกับการจัดการทรัพยากร

ตัวอย่าง:

  • ตำนานแห่งการเกิดน้ำท่วมใหญ่ (The Great Flood): ตำนานน้ำท่วมที่พบในหลายวัฒนธรรม เช่น ตำนานมหาภารตะของอินเดียและเรื่องเล่าชาวมายา มักสะท้อนบทเรียนเกี่ยวกับการรักษาสมดุลระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ (Orlove et al., 2008)
  • นิทานปกาเกอะญอ: ชาวกะเหรี่ยงในประเทศไทยเล่าถึง “ผี” แห่งป่าไม้ที่เฝ้าดูแลธรรมชาติ หากมนุษย์ล่วงละเมิดกฎของป่า เช่น การตัดต้นไม้มากเกินไป ผีจะส่งผลกระทบให้เกิดภัยธรรมชาติ (Buergin, 2003)

4. แบบแผนทางวัฒนธรรมในการจัดสรรทรัพยากร

การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้เปลี่ยนรูปแบบการจัดสรรทรัพยากรของหลายชุมชน โดยชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากรธรรมชาติต้องปรับตัวเพื่อความยั่งยืน

ตัวอย่าง:

  • ระบบการเกษตรแบบหมุนเวียนของชาวเขาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้: การปลูกพืชหมุนเวียนช่วยลดการทำลายป่าและฟื้นฟูดินที่เสื่อมโทรม (Altieri & Nicholls, 2017)
  • การอนุรักษ์น้ำในอินเดีย: ชุมชนชนบทในรัฐราชสถานใช้ “โจฮัด” (Johad) หรือระบบกักเก็บน้ำแบบดั้งเดิมเพื่อจัดการทรัพยากรน้ำท่ามกลางความแห้งแล้ง (Haque et al., 2015)

5. การดำรงชีพและการปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลง

การดำรงชีพในชุมชนต่าง ๆ แสดงให้เห็นถึงการปรับตัวผ่านการสร้างนวัตกรรมทางวัฒนธรรมที่สอดคล้องกับธรรมชาติ

ตัวอย่าง:

  • ชาวเลในอันดามัน: ใช้ความรู้เรื่องคลื่นและกระแสน้ำเพื่อหลบหลีกภัยจากสึนามิ ซึ่งเป็นผลจากการเปลี่ยนแปลงของมหาสมุทร (Fabinyi, 2012)
  • ชาวนาปาในเนปาล: ใช้เทคนิคการสร้างขั้นบันไดสำหรับปลูกข้าวเพื่อป้องกันดินพังทลายและกักเก็บน้ำฝน (Orlove et al., 2008)

6. การประสานวัฒนธรรมดั้งเดิมกับนวัตกรรมสมัยใหม่

หลายชุมชนผสมผสานวิถีชีวิตดั้งเดิมกับเทคโนโลยีใหม่เพื่อรับมือกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

ตัวอย่าง:

  • ชนเผ่าในแอฟริกาตะวันออก: ใช้ความรู้เกี่ยวกับดาวฤกษ์และฤดูกาลร่วมกับข้อมูลดาวเทียมสมัยใหม่เพื่อคาดการณ์สภาพอากาศ (Goldman et al., 2013)
  • ชุมชนชายฝั่งในฟิลิปปินส์: สร้างบ้านที่ยกสูงขึ้นและใช้พลังงานแสงอาทิตย์ร่วมกับเทคนิคการประมงดั้งเดิม (Fabinyi, 2012)

บทสรุป

ความเชื่อและวัฒนธรรมเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติเป็นแกนสำคัญในการปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ โลกทัศน์ที่มองมนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติช่วยให้ชุมชนสามารถฟื้นฟูความสมดุลของสิ่งแวดล้อมผ่านพิธีกรรม ประเพณี และแบบแผนทางวัฒนธรรม การเรียนรู้จากมิติทางวัฒนธรรมเหล่านี้สามารถนำมาประยุกต์ใช้ในระดับโลกเพื่อสร้างความยั่งยืนในการจัดการทรัพยากรและรับมือกับวิกฤตด้านสิ่งแวดล้อมในปัจจุบัน


อ้างอิง

Durie, M. (1998). Te Mana, Te Kawanatanga: The Politics of Māori Self-Determination. Auckland: Oxford University Press.

Goldman, M. J., de Pinho, J. R., & Perry, J. (2013). “Participatory Climate Monitoring and Adaptation by Maasai Pastoralists.” Nature Climate Change.

Orlove, B., et al. (2008). Darkening Peaks: Glacier Retreat, Science, and Society. University of California Press.

Altieri, M. A., & Nicholls, C. I. (2017). Agroecology: A Pathway to Resilient and Just Farming Systems in the Face of Climate Change. CRC Press.

Haque, C. E., et al. (2015). “Participatory landscape transformation in climate change adaptation: Case studies from Bangladesh.” Journal of Environmental Management.

Buergin, R. (2003). “Trapped in environmental discourses and politics of exclusion: Karen in the Thung Yai Naresuan Wildlife Sanctuary.” GeoJournal.

Fabinyi, M. (2012). “Historical, cultural and social perspectives on luxury seafood consumption in China.” *Environmental

Scroll to Top